System pomocy społecznej w Polsce i na świecie nie jest neutralny. Od lat działa w sposób, który wspiera tylko tych, którzy wpisują się w tradycyjny...
Ekwador, kraj o niezwykłym bogactwie przyrodniczym, ale równie dramatycznej historii politycznej – od krwawych zamachów stanu w XX wieku, przez...
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Ożywienie dyskusji na temat przystąpienia do Unii nastąpiło w konsekwencji zgodnej oceny ekonomistów, zdaniem których gdyby Islandia była członkiem UE, być może udałoby się uniknąć aż tak poważnego załamania gospodarczego, jakie miało miejsce. Rządząca krajem Partia Niepodległości była dotychczas przeciwna członkostwu w Unii, jednak jej koalicyjny partner – Sojusz Socjaldemokratyczny – jest od dłuższego czasu za przystąpieniem do Wspólnoty. Znacznie wzrosło także społeczne poparcie dla tej inicjatywy wśród – dotąd bardzo eurosceptycznych – obywateli wyspy. Przed kryzysem około 50% Islandczyków opowiadało się za przystąpieniem do struktur unijnych, natomiast obecnie za taką decyzją opowiada się już 70%.
Plan przygotowany w ministerstwie spraw zagranicznych Islandii przewiduje złożenie wniosku akcesyjnego na początku 2009 r., a ewentualne przystąpienie do Unii w roku 2011. Gdyby Islandia zdecydowała się kandydować do członkostwa w UE, na jej korzyść z pewnością przemawiałby fakt, iż wiele elementów swojego prawa już wcześniej dostosowała do unijnego. Natomiast prawdopodobną kwestią sporną w relacjach ze Wspólnotą okazałby się dostęp do bogatych łowisk na wodach islandzkich.
Grzegorz Konat
